Κανένας δεν είναι τόσο απελπιστικά αδιόρθωτος...

...όσο εκείνος που δεν παραδέχεται τα λάθη του.
Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει, ίσως η κουβέντα που είχα χθες με έναν φίλο μου για τα θέματα που απασχολούν την καθημερινότητα...ασφαλιστικό, κακοκαιρία, η απόφαση κάποιων βενζινοπωλών να απεργήσουν, η ιστορία του Ζαχόπουλου, του Μάκη, του Θέμου, του Κλαδά και των υπολοίπων, οι επαναστάσεις εντός του ΠΑΣΟΚ και πολλά άλλα. Λοιπόν ίσως να είναι ο φόβος οτι κανείς δεν πρόκειται να αλλάξει, ο φόβος μήπως κι εγώ έχω επαναλάβει ή επαναλάβω λάθη του παρελθόντος, μήπως και αδικήσω κάποιον και να μην το μάθω ποτέ, μήπως το έχω κάνει ήδη...τελικά, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να μάθει από τα λάθη του; Ή είναι στο DNA του να λησμονεί και να δοκιμάζεται ξανά και ξανά στα ίδια και στα ίδια σενάρια;
Δεν ξέρω, καλύτερα να πέσω για ύπνο και να το ξανασκεφτώ αύριο...