Κανένας δεν είναι τόσο απελπιστικά αδιόρθωτος...

...όσο εκείνος που δεν παραδέχεται τα λάθη του.
Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει, ίσως η κουβέντα που είχα χθες με έναν φίλο μου για τα θέματα που απασχολούν την καθημερινότητα...ασφαλιστικό, κακοκαιρία, η απόφαση κάποιων βενζινοπωλών να απεργήσουν, η ιστορία του Ζαχόπουλου, του Μάκη, του Θέμου, του Κλαδά και των υπολοίπων, οι επαναστάσεις εντός του ΠΑΣΟΚ και πολλά άλλα. Λοιπόν ίσως να είναι ο φόβος οτι κανείς δεν πρόκειται να αλλάξει, ο φόβος μήπως κι εγώ έχω επαναλάβει ή επαναλάβω λάθη του παρελθόντος, μήπως και αδικήσω κάποιον και να μην το μάθω ποτέ, μήπως το έχω κάνει ήδη...τελικά, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να μάθει από τα λάθη του; Ή είναι στο DNA του να λησμονεί και να δοκιμάζεται ξανά και ξανά στα ίδια και στα ίδια σενάρια;
Δεν ξέρω, καλύτερα να πέσω για ύπνο και να το ξανασκεφτώ αύριο...

Μετά το Ιράκ...

παίρνει σειρά το Ιράν. Δεν ξέρω, αν δεν καταλαβαίνω κάτι σωστά, αλλά μετά από τον πόλεμο στο Ιράκ η Ε.Ε βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ζητά συνεργασία για την επίλυση του ενεργειακού προβλήματος. Μιας και το Ιρακ είναι πλούσιο σε πετρέλαιο και αέριο και μιας και θα τους βοηθήσουμε στην επανοικοδόμησή του, γιατί όχι...χμ, βολικό... Και μήπως να βλέπαμε τι θα κάνουμε και με το Ιράν που πραγματοποιεί εμπλουτισμό ουρανίου, "κρυφά" από εμάς και χωρίς εμάς, και μήπως αποτελεί "παγκόσμια" απειλή, α, ναι νομίζω οτι αν εστιάζαμε και στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στις απειλητικές προθέσεις απέναντι στο Ισραήλ, σίγουρα θα καταλήγαμε στην φράση του Solana: "όλοι έχουμε να κερδίσουμε από μια εξομάλυνση των σχέσεων"...