Μέρες που είναι....!

Κάτι τέτοιες μέρες είναι που προβληματίζομαι για πολλά, αλλά κυρίως για την θρησκεία, γενικά αλλά και ειδικά...Διάβασα και τα παρακάτω άρθρα (εδώ και εδώ) και πλέον σιγουρεύτηκα οτι το θέμα απασχολεί πολλούς και για διάφορους λόγους, είτε είναι ο φόβος, είτε η ανάγκη, είτε η επιθυμία, η συνήθεια, το κοινωνικό περιβάλλον που μεγάλωσε κ.α. όλοι ψάχνουν μια αλήθεια, αλλά ποια είναι αυτή για τον καθένα;είναι η ίδια; είναι διαφορετική; είναι ικανή να γίνει αποδεκτή από όλους; Ποιος είναι ο βαθμός και ποια τα μέτρα της; Είναι κοινώς αποδεκτό οτι ο άνθρωπος από την φύση του είναι περίεργος και θέλει να ξέρει από που προήλθε και που καταλήγει...αλλά μήπως αυτά δεν είναι ένας βασικός λόγος να ζήσεις...;Τι σε νοιάζει αν είσαι απόγονος του Αδάμ και Ευας ή κάποιου εξελισσόμενου πιθήκου; Τι σημασία έχει το που καταλήγεις μετά; Μήπως απλά γίνεσαι λίπασμα και νεκρά κύταρρα και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο; Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ΕΔΩ είναι το ζουμι της υπόθεσης, είχες την τύχη ή την ατυχία να ζήσεις και το θέμα είναι τι κάνεις για αυτό...Τα πιστεύω του καθενός είναι διαφορετικά, αλλά μήπως όλοι μας καθημερινά δεν λέμε: κοίτα τι μου έκανε αυτός, γιατί να συμβεί αυτό σε μένα, την ....τύχη μου..κτλ. ε, λοιπόν και αυτά στο παιχνίδι είναι...σε κάποιον πρέπει να συμβούν και όταν βλέπεις τα σοβαρά προβλήματα του κόσμου, διαπιστώνεις οτι όχι απλά είσαι μια χαρά, αλλά και οτι γίνεσαι και υπερβολικός καμιά φορά με αυτά...πουτάνα καθημερινότητα και μαιταιότητις. Το θέμα για μένα είναι,όχι,αν ο δικός μου Θεός είναι ο αληθινός αλλά εγώ να είμαι εντάξει με τους μικρούς θεούς που βρίσκονται γύρω μου, οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, friends with benefits.Αυτός είναι ο λόγος που ο καθένας μας θα πρέπει να είναι και να γίνεται καλύτερος...Καλά νομίζω το παραέκανα σήμερα...anyway, καλή σας μέρα και καλά να περάσετε...